Het was
een mooie week om stil te staan bij de mensenrechten afgelopen week.
Dinsdag stonden we allen stil bij de herdenking van Nelson Mandela, op
wat ook de Internationale dag van de mensenrechten was. Op dezelfde dag
ontving de Marokkaanse Mensenrechten activiste Khadija Riyadi de Verenigde
Natie mensenrechten prijs. Zij is de eerste Marokkaanse vrouw die deze prijs in
ontvangst mag nemen. Naast Khaijda Riyadi ontving ook Malala Yousafzai de
mensenrechten prijs bij de VN. Deze VN prijs wordt elke 5 jaar uitgereikt aan
pioniers in de strijd voor mensenrechten over de hele wereld. Nelson Mandela,
Jimmy Carter en Benazir Bhutto zijn voorbeelden van mensen die de prijs eerder
in ontvangst hebben genomen.
Khadija
Riyadi kreeg de prijs voor haar inzet voor de mensenrechten in Marokko. Zij
was tot 2013 voorzitter van Marokkaanse mensenrechten organisatie AMDH
(Association Marocaine des droits humains). De AMDH zet zich al vanaf
1979 in voor de mensenrechten in Marokko.
Riyadi,
die meerdere malen tijdens protestacties in Marokko slachtoffer is geworden van
repressie, bedreigingen en geweld van politie, blijft zich inzetten en
uitspreken over de steeds verslechterende situatie in Marokko.
 | |
|
Toen
bekend werd gemaakt dat Khadija Riyadi de prijs van VN zou krijgen begon de
discussie of de koning van Marokko, Mohammed VI, Khadija Riyadi zou feliciteren
met haar prijs. Dat Khadija door de wereld erkend en geëerd werd voor haar
strijd in Marokko zorgde ervoor dat de koning een lastige keuze moest maken.
Khadija Riyadi feliciteren voor mensenrechten of negeren en daarmee zijn imago
van de progressieve, moderne door Time magazine omschreven als “King Cool”
beschadigen.
Uiteindelijk
besloot de koning toch Khadija Riyadi te feliciteren, waarop Khadija Riyadi
onverschillig reageerde. Zij noemde de felicitatie “formeel” en “weinig
te betekenen”. Op goud.ma, een kritische Marokkaanse
website, zei ze zelfs: “Zijn felicitatie kan me niks schelen”. U moet
weten dat wanneer een Marokkaan een prijs wint op welk gebied dan ook het
gebruikelijk is Zijne Koninklijke hoogheid te bedanken. Khaijda Riyadi deed dat
niet.
Zij droeg haar prijs op aan de politieke gevangenen in Marokko, en in het bijzonder de politieke gevangenen van de 20-februari protestbeweging . De 20-februari beweging is een beweging die sinds de Arabische Lente ijvert voor meer democratie en sociale rechtvaardigheid in Marokko.
Zij droeg haar prijs op aan de politieke gevangenen in Marokko, en in het bijzonder de politieke gevangenen van de 20-februari protestbeweging . De 20-februari beweging is een beweging die sinds de Arabische Lente ijvert voor meer democratie en sociale rechtvaardigheid in Marokko.
Om een
beeld te krijgen van de situatie in Marokko hoeft men alleen het jaar 2013 als
voorbeeld te nemen. De journalist Ali Anouzla werd gearresteerd en is intussen
voorwaardelijk vrijgelaten. Ali Anouzla is mede oprichter van de kritische
newswebsite nieuwswebsite Lakome.com en was mede verantwoordelijk voor
het onthullen van Koninklijke pardon voor de pedofiel Daniel Galvan.
Daniel Galvan was veroordeeld tot 30 jaar gevangenschap na het seksueel
misbruiken van minderjarigen. Hij heeft in totaal maar 1,5 jaar gezeten voor
zijn misdaden toen hij een pardon van de koning kreeg.
Ondertussen
blijven de gevangenissen in Marokko vol zitten met mensenrechtenactivisten,
Sahraoui’s, Islamisten, journalisten en studenten die zich hebben uitgesproken
tegen het regime in Marokko. De AMDH schat het aantal politieke gevangenen nu
op 120.
In
solidariteit met de politieke gevangenen in Marokko wordt er op zaterdag 14
december in Amsterdam een congres onder het motto “Vrijlating van politieke
gevangenen in Marokko”. Bij dit congres zal de eerder genoemde Ali Anouzla
aanwezig zijn en de rapper en activist “el Haked” die om zijn omstreden liedjes
jegens het regime in Marokko een jaar in de gevangenis heeft gezeten. Het “comité
voor de vrijlating van politieke gevangenen in Marokko” wil hiermee starten
met het bekendmaken van de verslechterende situatie voor kritische
Marokkanen in Marokko.
Eerder heb ik omschreven hoe moedeloos stil de Marokkanen blijven als
het gaat over onrecht in Marokko. Zo zou het mij nu niet verbazen als diegenen
die de naam Mandela kennen, niet kunnen antwoorden op de vraag 'Wie is Khadija
Riyadi?' of om het makkelijker te maken “Wie is Ali Anouzla?”.
Het zou me ook niet verbazen als op zaterdag 14 december weinig
Marokkanen weten dat activisten en journalisten in Nederland op bezoek komen
die hun vrijheden en gezondheid opofferden voor een beter Marokko, een Marokko
waar je niet bang hoeft te zijn om je kritisch te uiten en zorgeloos een
romantische Facebook profiel foto kan uploaden..
