Drie jaar geleden op zondag 20 februari gingen
duizenden Marokkanen in alle steden de straten op want ze hadden een afspraak
met democratie.
Ik sprak toen de dag er voor nog een vriendin uit
Fes die de trein wilde pakken naar Rabat om te demonstreren. Ze was een
paar dagen daarvoor in elkaar geslagen door politie in
burgerkleding.
Ondanks de bedreigingen ging zij de straten op, en wat wilde ik er graag bij zijn. Ik had net een promotie filmpje vertaald van de 20 februari beweging en was binnen een paar dagen 20.000 keer bekeken. (Hier een link van een overzicht van 20 februari beweging in video's.)
Ondanks de bedreigingen ging zij de straten op, en wat wilde ik er graag bij zijn. Ik had net een promotie filmpje vertaald van de 20 februari beweging en was binnen een paar dagen 20.000 keer bekeken. (Hier een link van een overzicht van 20 februari beweging in video's.)
Ik was toen net 21 geworden en de jongeren die daar de
straten opgingen waren van dezelfde generatie als de mijne. Met harten vol hoop en moed gingen ze toen de straten
op en ik zat achter mijn pc klaar om de foto’s te verspreiden
op facebook en twitter.
Ze hadden geen ervaring in
de politiek en geen idee wat ze te wachten stond. Niemand wist wat er zou gebeuren in Marokko en de
vergelijking met Tunesië en Egypte kon je terug lezen in elk opinie of artikel
dat werd geschreven. Op vlak van armoede en corruptie scoort
Marokko hoger en zou je besluiten dat de het een kwestie van tijd zou zijn
vooraleer Marokko zijn eigen revolutie zou kennen.
Vanaf 20 februari 2011 gingen jongeren
elke zondag in alle grote steden massaal de straten op, op websites werden video's geplaatst. Een van de grootste was in Casablanca waar de demonstranten het regime naar het volk te luisteren.
Na 9 maart toen de koning hervormingen aankondigde en leek het alsof hij naar het volk had geluisterd, in de media lazen we allemaal hoe het volk kreeg waar het om vroeg.
Ik reisde in mei 2011 af naar Tanger en was bang er
een terneergeslagen activistische sfeer
aan te treffen maar gelukkig had ik ongelijk.
De afgelopen twee jaar hebben de
activisten een andere rol moeten aannemen naast het de straten opgaan maar ook
het bewustzijn creëren bij de Marokkaanse bevolking dat
zij hun rechten moesten opeisen.
De jongeren die eerst onverschillig waren jegens
politiek en mensenrechten zijn nu schrijvers en activisten. AMDH, de
Marokkaanse mensenrechten organisatie is een campagne begonnen om
bewustzijn te creëren voor politieke gevangenen in Marokko (waarvan het
aantal blijft groeien).
De 20 februari beweging heeft de jongeren daar wakker
geschud, terwijl de wereld nog in een fantasie leeft dat Marokko een oase van
rust en tevredenheid is. Want de jongeren zijn het daar zat. De uitzichtloosheid
, corruptie, uitbuiting en onderdrukking zijn ze zat.
Happy Birthday 20 februari beweging, lang
zal het volk leven !
